ആയിരുന്നു പ്രചോദനം.എട്ടാം തരത്തില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍. അമ്മായി കുന്നേല്‍ തോട്ടിലെ
കുളിക്കടവിലെ കൂട്ടുകാരെ കാണിച്ചു.അവര്‍ മറ്റുള്ളവര്ക്
അങ്ങനെ എന്റെ കൊച്ചു സാമ്രാജ്യത്തില്‍ ഞാ
ആയി. നോവലിന്റെ പേര് ഇപ്പോള്‍ ഓര്മ ഇല്ല .
പിന്നെ ഞാന്‍ ഒരു കഥ എഴുതി.പത്താം ക്ലാസ്സില്‍ വന്ദേ മാതരം ഹൈ സ്കൂളില്‍
കയ്യെഴുത്ത് മാസികയില്‍ .പേര് ഓര്മ ഉണ്ട് "സായം സന്ധ്യ".പിന്നെ ഞാന്‍ ഒത്തിരി മിനിക്കഥകള്‍ എഴുതി.മംഗളം,മനോരമ തുടങ്ങി എല്ലാവര്ക്കും അയച്ചു കൊടുത്തു. അവയൊന്നും പ്രസിധീകരണ യോഗ്യം അല്ല എന്ന് അവര്‍ക്ക്തോ ന്നിയതിനാല്‍ തിരികെ വന്നു. (സ്ടാമ്പും കവരും ഞാന്‍ വെച്ചിരുന്നു). എല്ലാം ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചു .പിന്നെ എപ്പോളോ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഒരു കഥ ഡാലിയ വീക്കിലി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.അന്ന് ഞാന്‍ തുള്ളിച്ചാടി.ആ കഥ മാറോടു ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് ഞാന്‍ ഉറങ്ങി.പാലയില്‍ നിന്നും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ഒന്ന്. ഇപ്പൊ അവരൊക്കെ എവിടെ ആണോ ആവോ?
പേരെടുത്ത വലിയവര്‍ക്കെല്ലാം ഞാന്‍ ചെറുതെന്ന് തോന്നിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചെറിയ ഫലിത ബിന്ടുക്കളിലേക്ക് ഒതുങ്ങി.അത് പലതും പുറം ലോകം കണ്ടു.പിന്നൊരിക്കല്‍ സമ്മാനാര്‍ഹമായ ഫലിതം എന്ന പേരില്‍ എനിക്ക് അവര്‍ പത്തു രൂപ മണി ഓര്‍ഡര്‍ അയക്കുന്നു എന്ന് എഴുത്ത് വന്നു.പക്ഷെ രൂപ മാത്രം കിട്ടിയില്ല. (എനിക്ക് പോസ്റ്മനെ ഒന്നും സംശയം ഇല്ല കേട്ടോ.എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവര്‍
മടക്ക തപാല്‍ സ്ടാമ്പും കവരും െച്ച് ഞാന്‍ അയച്ച കഥകള് മടങ്ങി വന്നപ്പോള്‍ അന്ന് തീരുമാനിച്ചു സ്വന്തം ആയി ഒരു പ്രസിദ്ധീകരണം തുടങ്ങണം എന്ന് .അത്രയ്ക്ക് ഞാന്‍ സാമ്പത്തിക നഷ്ടം അനുഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഒരു കഥ അയക്കുന്നതിനും തിരികെ വരുന്നതിനും ആയി അന്ന് ഏകദേശം ഒരു രൂപ അമ്പതു പൈസയോളം ചെലവ് ഉണ്ടായിരുന്നു.
മത്സരങ്ങള്‍ക്കും വെറുതെയും
അത് ഇപ്പോള്‍ സഫലീകരിക്കുകയാണ്.സ്വന്തം ആയി ഒരു പ്രസ്‌. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ബ്ലോഗ്‌.ഞാന്‍ വീണ്ടും പേന എടുത്തു.അല്ല പേന കീ പാടിന്റെ രൂപത്തില്‍ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.ആരോടും ചോദിക്കാതെ എനിക്ക് തോന്നിയത് പറയാന്‍ ഒരു കണ്ണാടി."എന്റെ ലോകമേ" നന്ദി .
കമ്പ്യൂട്ടര്‍ വേണ്ട എന്ന് debate നടത്തി വിജയിച്ചു കോളേജില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയ ട്രോഫി ഞാന്‍ ആദരവോടെ തിരികെ നല്‍കുന്നു എന്റെ പഴയ കാലത്തിനു .ആ വിവരക്കേടിനു നിരുപാധികം നിര്‍വ്യാജം ഖേദം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.
Posts
അന്വേഷകന്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ചു ഇറങ്ങിയിരിക്കുകയാ അല്ലെ...
ആശംസകള്‍ ..